Catherine Kurts,

Klinisch psycholoog gespecialiseerd in kinderen

"Wat in de psychologie een overgangsobject wordt genoemd, of vaker "het knuffeltje", heeft een zeer belangrijke functie in de psychologische ontwikkeling van het kind. Het stelt hem symbolisch in staat om de overgang tussen zichzelf en zijn externe omgeving te maken en geleidelijk te leren de twee te onderscheiden. Op dezelfde manier vertegenwoordigt het de continuïteit van de emotionele en veilige band met iemands ouders in afwezigheid van hen. Het stelt hem dus in staat om de emoties, die hij in verschillende situaties kan voelen, te kalmeren. Daarom is het essentieel dat het kind vergezeld kan worden door zijn knuffeldoekje, op welke plaats dan ook. Erg bewust van het belang van de functies van het knuffelspeelgoed in de psychologische ontwikkeling, en het emotionele welzijn van het kind werd het Emodou-project ontwikkeld".

Geruststellen op momenten van scheiding (geboortedoos):

Ik, Milo, ben hier om je te helpen: de "geboortedoos" is een familie van knuffels, met een heel concept errond, voornamelijk om gerust te stellen.

In deze doos ben ik omringd door mijn papa en mama. Een andere gezinssamenstelling is ook verkrijgbaar, elke samenstelling heeft een eigen specifieke doos: 2 vaders, 2 moeders, 1 moeder alleen of een vader alleen.

• We zien er allemaal hetzelfde uit, in de neushoornfamilie. Maar mijn ouders-doudou zijn natuurlijk groter dan ik.
• Ze hebben een klein zakje aan de voorkant, waar ik teder in kan glijden.
• En hun armen kunnen me omhelzen, met een kleine klittenband dat sluit.

Het kind kan ons knuffelen, of gewoon spelen met de familie van knuffels.

Op momenten van afwezigheid is de gezinssamenstelling niet langer vanzelfsprekend: mama of papa is afwezig en ik, Milo, wordt aan het kind gegeven. En door compensatie wordt deze familie van knuffels zijn familie, echt waar. De afwezige ouder is aanwezig, het is gematerialiseerd. Het kind neemt in zijn gedachten echt mijn plaats in, hij wordt Milo (ik word ook wel het "spiegeldoekje" genoemd), en als ik omringd ben door mijn ouders, dan hij ook, door projectie.

Het doel van deze box is dan ook om het kind iets te geven om hem echt te kalmeren op momenten van afwezigheid van een ouder. Kinderdagverblijf, school, uitstapjes, winkelen of zelfs gewoon een wandeling, geef jezelf een hulpmiddel om met een gerust hart te laten vertrekken!

Begeleid een scheiding van de ouders (scheidingsdoos):

De scheiding van ouders, een complexe en delicate stap voor een kind om te ervaren. Een moeilijkheid ook voor ouders en hun naasten om het onderwerp op de juiste manier te benaderen, om te troosten, met tederheid. De "scheidingsdoos" is een combinatie van 3 knuffels: ik, Milo de kleine neushoorn, mijn moeder en mijn vader en een boek, om dit soort situaties concreet te helpen begeleiden.

• Ik Milo, het "neutrale knuffeldoekje": ik vertegenwoordig het kind. Het tweede knuffeldoekje is mama, het derde knuffeldoekje is papa. Ik ga op pad met het kind omdat we in dezelfde situatie leven, nl de scheiding van onze ouders. Het knuffeltje van de moeder blijft bij de vader en het knuffeltje van de vader blijft bij de moeder, zodat het kind elke keer beide ouders bij zich heeft (zijn echte moeder + het knuffeltje van de vader, of zijn echte vader + het knuffeltje van de moeder). De knuffeldoekjes die de ouders voorstellen hebben een zakje aan de voorkant waar ik kan uitglijden – ik kan dan teder worden omhelsd.

• Het boek illustreert een moment van mijn "uitwisseling", van papa tot mama, na school. Het kind kan zich gemakkelijk identificeren met mij, de kleine neushoorn – ik beleef dezelfde realiteit als het kind.

De knuffels en het boek zijn dan ook de weerspiegeling van de hoofdpersonen en de situatie van het gezin, nu gescheiden. Het doel van de doos is om het kind te helpen deze nieuwe realiteit sereen te beleven.

Voor het kleine kind zijn de knuffels niet onwerkelijk. Hij projecteert zich en in moeilijke tijden wordt hij echt mij, Milo. Zijn afwezige ouder wordt ook echt gecompenseerd door de doudou mama / doudou papa. Papa en mama zijn er nog steeds. Door met zijn knuffelbare familielid te spelen nestelt het kind zich, in zijn beleving, in de armen van een ouder.

Beste ouder, het kind begrijpt dat hij niet alleen is. De doudou mama / doudou papa fungeert ook als een vervanging voor de afwezige ouder. Ongeacht in welk huis het kind verblijft, papa en mama “zijn” er allebei nog steeds, heel dichtbij.